Sakrament Pokuty i Pojednania, jak uczył św. Jan Paweł II, jest głębokim wyrazem miłosierdzia Boga wobec człowieka. To szczególna droga nawrócenia, podczas której człowiek, poruszony łaską Bożą, powraca do Ojca, od którego oddalił się przez grzech. Papież wielokrotnie przypominał, że sakrament ten nie jest jedynie obowiązkiem chrześcijanina, ale przede wszystkim spotkaniem z miłosiernym Chrystusem, który leczy rany grzechu i przywraca pokój serca. W sakramencie pokuty urzeczywistnia się wezwanie Jezusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15).
Św. Jan Paweł II podkreślał także, że spowiedź to akt głęboko osobisty, ale i eklezjalny. Człowiek, uznając swoje grzechy przed kapłanem, wyznaje je również wobec wspólnoty Kościoła, której grzech osłabia duchowe więzy. Jednak przez sakramentalne rozgrzeszenie, wypowiedziane w imieniu Chrystusa, grzesznik odzyskuje nie tylko łaskę Bożą, ale również jedność z całym Mistycznym Ciałem Chrystusa. Papież wskazywał na konieczność wewnętrznej przemiany, skruchy i zadośćuczynienia, które stanowią integralną część drogi nawrócenia.
Sakrament ten Jan Paweł II nazywał także sakramentem miłosierdzia i pojednania. W swoim nauczaniu przypominał, że to sam Bóg, w swoim nieskończonym miłosierdziu, przychodzi do człowieka, by mu przebaczyć i obdarzyć pokojem. Spowiedź to nie tylko akt wyznania grzechów, ale przede wszystkim moment doświadczenia czułej miłości Boga, który pragnie pojednania i pełni życia dla każdego człowieka. Papież zachęcał wiernych, by nie bali się tego sakramentu, nazywając go „szczególnym sakramentem radości odzyskanej”.
Św. Faustyna Kowalska, Apostołka Bożego Miłosierdzia, również wiele pisała o sakramencie pokuty w swoim Dzienniczku. Opisywała go jako miejsce, gdzie dusza spotyka się z samym Jezusem, który działa przez kapłana. Faustyna podkreślała, że to sam Chrystus czeka na grzesznika z otwartymi ramionami, aby przebaczyć i obdarzyć miłością. W jednym z objawień Jezus mówił do niej: „Córko Moja, kiedy przystępujesz do spowiedzi, to Ja Sam czekam na ciebie w konfesjonale. (…) Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia” (Dzienniczek, 1602). Wspominała również, że w tym sakramencie człowiek otrzymuje nie tylko przebaczenie, ale także łaski potrzebne do przezwyciężenia grzechu i życia w jedności z Bogiem.
Św. Faustyna przypominała także o roli zaufania i pokory w przystępowaniu do spowiedzi. Zachęcała, by nie bać się wyznania swoich grzechów, bo Boże miłosierdzie jest nieskończone i przewyższa wszelką ludzką słabość.
W naszej parafii sakrament Pokuty i Pojednania jest dostępny każdego dnia podczas wszystkich nabożeństw. Jest to okazja do spotkania z Chrystusem, który wyciąga rękę do każdego grzesznika, niosąc przebaczenie, miłość i pokój. Zachęcamy do korzystania z tego sakramentu, aby z nową nadzieją i siłą powrócić na drogę komunii z Bogiem i bliźnimi. Jak nauczała św. Faustyna, w sakramencie pokuty odnajdujemy nie tylko przebaczenie, ale i źródło łaski, które uzdalnia nas do nowego życia.